நெஞ்சங்கனிந்தவளாம்

நெஞ்சங்கனிந்தவளாம் நேரில்மலர் கொள்ளவென
கொஞ்சம்முயல அட கொடி இடையில் கைநழுவ
மஞ்சம் விரிவானும் மதியவளோ தூங்கையிலே
மிஞ்சும் மறை துகிலென் மேகம்விலக ஒளி

கொட்டிக்குளிராகும் குறுமணல்கொள் ஈரமுடன்
எட்டித்தரு வதிலே இனிதேனைக் கொள்இதழ்கள்
தொட்ட உடல்நொந்து தோன்றுவதாய் சிறுதேனீ
பட்ட தனால் சத்தமிட்டு பாதியிலே பாய்ந்தோட

மொட்டானஇதழ்முகிழ மொய்த்தனவோ எனவாகி
வட்டவிழிக்கருவண்டு வந்து குடித்திடத் தேன்
விட்டுப்பிரி யுமிதழ் வீழ்ந்திவைகள் கொள்ளமுதல்
எட்டுமோ என்றெட்ட இடையிலிவள் எதனாலோ

அஞ்சித்துணி யாது அவிழமலர் போர்த்தெடுத்த
மிஞ்சும் எழில்கண்டு மெல்லக் கைபறிக்கும்
விஞ்சும் மகிழ்வில்பூ வைத்தகை கரும்பாகி
பஞ்சென இதயமதில் பார் ரதியினவன் எய்தான்

(இதற்குள் இரண்டு அர்த்தங்கள் காண முடிகிறதா?)

ஒன்றுஇது..
மனம் மென்மையானவள் அவள், தானே பூக்கள் பறித்துக்கொள்ளச் சென்றாள்.
அவள் கொடிகளுக்கு இடையில் கையை நழுவவிட்டுப் பூக்கள் கொய்யுபோது
கட்டில் போன்ற வானத்தில் துயிலும் பெண்போன்ற நிலாவானது, அணிந்த
ஆடைபோன்ற மேகம் விலகும்போது ஒளியை வீசும். அந்த ஒளியானது நிலம் மீதுபடும் வேளையில் எப்படி குளிர்வும் அழகும் கொண்டு இருக்கிறதோ, அதே போன்று எட்டுமளவு தூரத்தில் இருந்த பூமரத்தின் (தரு - மரம்) (எட்டித்தரு வதிலே இனிதேனைக் கொள்இதழ்கள்) தேனைக்கொண்ட இதழ்கள் உள்ளிருந்து அவள் கைபட்ட நோவினாலேயோ ஏதோ, ஒரு தேனீ சத்தமிட்டபடி வெளியே பாய்ந்தோடியதுஅப்போது பக்கத்தில் பாதிமலர்ந்த ஒரு மொட்டை சுற்றி, பெண்களின் கண்கள் போன்ற இரு வண்டுகள் வந்து தேனைஉண்ண முயலுகையில், அவற்றை முந்தி அந்த மலரைத் தானெடுத்துவிட அவள் எண்ணினாலும், இடையில் அச்சத்தால் அந்த எண்ணத்தைக் கைவிட்டவள் அது விரியும் அழகில் மனதைபறிகொடுத்தவளாக மீண்டும் அதை பறிக்க கைகொண்டுபோக, கரும்புபோன்ற கையினில் மலர் எடுத்து கணைதொடுக்க ரதியின் கணவன் மன்மதன் முயன்ற காட்சிபோல தோன்றியது



இது இரண்டாவது பொருள்

நெஞ்சில் கனிபோலும் இனிய வளங்களைக் கொண்டவளின் மலர்தேகத்தை கொள்ள வென சற்று முயற்சித்து, அவள் கொடிபோன்ற இடையில் கையை மெதுவாக தொட (அவள் அசைய) வானில் நிலவு தொங்கிநிற்கும்போது மறைத்தமேகம் விலகுவதுபோன்று அவள் போர்வையும் விலக, மேனிஅழகு பெற்றது.மணல் போன்ற குளிருடைய ஈரமான அவள் உதடுகளில் , அவள் இடையைத்தொடும்போது வேதனையுற்றது போல் மெல்லிய சத்தமெழப் பாய்ந்தோட முயன்றாள். ( தோன்றுவதாய் சிறுதேனீ -இது தோன்றுவதாய் சிறுதேன் நீ என்று வரும்) அவள் உதடுகள் மலர் மொட்டு என்று எண்ணி இரு வண்டுகள் தேனுண்ண வந்து பக்கம் இருப்பது போன்று அமைந்த விழிகளைக் கண்டு, அவை உண்ணமுதல் தான் உண்ணுவோமென அவன்நினைத்து (எட்டுமோ) அவன் எட்டி அவளை தொட எதற்கோ பயந்ததுபோல் மூடியதிரை துணி ஒதுங்க, போர்வை நீங்கிய அழகு மலரில் அவன் வைத்த கை மன்மதனின் கரும்பு வில்போல இதயத்தில் மலர்க் கணைகளை எறிந்தது இனிமீண்டும் கவிதையை காணவும்